สนามเด็กเล่น  เป็นทำเลที่ดีไซน์เกี่ยวกับเด็กสามารถเล่น ณ ที่แห่งนี้ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยอาจจะเป็นในเรือนก็ได้ แต่โดยทั่วไปแล้วมักจะอยู่ที่กลางแจ้ง

สนามเด็กเล่นสมัยใหม่มักมีเครื่องมือเหตุด้วยพักผ่อน เช่น กระดานหก, ม้าเวียน, ชิงช้า, สไลด์, จังเกิ้ลยิม, บาร์โหนเด็กเล่น, กระบะทราย, สปริงไรเดอร์, มังกี้บาร์, บันไดหนือศีรษะ, แหวนราวเพราะออกกำลังกาย, ห้องเด็กเล่น และเขาวงกต เครื่องเล่นจำนวนมากช่วยให้เด็กความเจริญประสานงานทางกายภาพ, ความแข็งแรง และความยืดหยุ่น รวมทั้งให้การหย่อนใจและความสนุกสนาน เช่นเดียวกับสนามเด็กเล่นสมัยใหม่ที่มีโครงการเล่นซึ่งเกี่ยวโยงหลายเครื่องใช้ไม้สอยที่ไม่เหมือนกัน

ปีหนึ่งๆจะพบว่า เด็กได้รับอุบัติเหตุจากสนามเด็กเล่นมากกว่าเทกระจาดที่เกิดจากการขี่จักรยานเสียอีก โดยพบว่าเด็กได้รับอุบัติเหตุจากสนามเด็กเล่นร้อยละ 36 ได้รับคว่ำจากจักรยานร้อยละ 19 และได้รับอุบัติเหติจากจราจรร้อยละ 11 ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคว่ำมีแบบนี้

ตำแหน่งที่ได้รับอุบัติเหตุเรียงจากมากไปหาน้อยคือ แขนขา มือ นิ้วมือ นิ้วเท้า ศีรษะ คอ หน้าอก ท้อง  โดยมากเป็นกระดูกหักและข้อเคลื่อน  อายุที่พบบ่อยคือ 5-9 ปี   เวลาที่เกิดคือตอนกลางวัน

เครื่องมือที่พบว่าเกิดอุบัติเหตุได้บ่อยคือ บาร์ห้อยโหนโดยที่ผู้คุ้มครองก็อยู่ที่เกิดเหตุและมักจะคิดว่าสนามเด็กเล่นนั้นปลอดภัยและอยู่ห่างจากเด็กมากเกินไป ปัจจัยที่สำคัญที่ทำให้เกิดเทกระจาดคือ

1.ความสูงของวัตถุหากพบว่าสูงกว่า 1.5 เมตรจะเกิดอุบัติที่หยาบคายได้

2.พื้น หากพื้นเป็นของแข็งจะเกิดคว่ำที่เร่าร้อน พื้นควรจะปูด้วยฟาง หินกรวด ทราย หนา 12 นิ้วด้วยว่าวัสดุอุปกรณ์ที่สูงกว่า 8 ฟุต